Winter is coming.

Taaaaa, znałam wcześniej prognozę pogody na sobotę i wiedziałam, że zapowiadają śnieg, ale szczerze mówiąc, to myślałam, że będzie to raczej delikatny pokaz możliwości przyrody - że przez chwilkę zawirują białe płatki i znikną, jak na październik przystało. A nie, że śnieg zacznie padać ok. 8 rano i że będzie tak padał godzinami, dzień cały, a powrót do domu w jesiennej kurtce i jesiennych butach stanie się mało przyjemnym spacerem. Zupełnie się nie spodziewałam wychodząc do pracy, że po powrocie okolice mego miejsca zamieszkania mogą wyglądać tak:

Moje dłonie zaczęły sezon zimowy już parę dni temu i przejawia się to niestety pękaniem skóry aż do krwi. Powiadają, że robi się tak od przebytego kiedyś odmrożenia - moja mama stanowczo się wypiera, jakoby odmroziła mi dłonie w dzieciństwie, więc sama nie wiem, skąd to mam, natomiast chętnie posłucham porad, czym to załagodzić - poza oczywistym nadejściem wiosny, kiedy to problem samoczynnie ustępuje.

W dzieciństwie zima była jakoś bardziej atrakcyjna...w taką pogodę jak dziś otwiera się w moim mózgu szufladka wspomnień i wyskakuje z niej mruczanka Kubusia Puchatka:

Im bardziej pada śnieg,
      Bim – bom
Im bardziej prószy śnieg,
      Bim – bom
Tym bardziej sypie śnieg
      Bim – bom
Jak biały puch z poduszki.

I nie wie zwierz ni człek,
      Bim – bom
Choć żyłby cały wiek,
      Bim – bom
kiedy tak pada śnieg,
      Bim – bom
Jak marzną mi paluszki.

Nie sądzę, żebym pokazała jakikolwiek lakier, dopóki nie kupię żarówki imitującej dzienne światło - ostatecznie przekonała mnie do tego swoimi zdjęciami Paramore. Mam nadzieję, że będę równie zadowolona!
Tymczasem w ciepłym zaciszu mieszkanka udaję się po drugą miseczkę zupy z soczewicą i pęczakiem (jest genialna! to moja popisowa zupa, smakowała wszystkim, którzy ją jedli; muszę kiedyś podać przepis :)), a potem wracam do czytania "Gry o tron". Trzymajcie się ciepło!